Hoe accepteer je een hersenschudding als je dat eigenlijk niet wilt? 7 dingen die mij hielpen

Het heeft heel lang geduurd voordat ik kon accepteren dat mijn leven veranderd was, dat ik niet meer de oude was. Ik vocht zo lang om weer de persoon te worden die ik was vóór het ongeluk. Het voelde alsof mijn leven op pauze stond: ik wachtte, zocht naar hersenschudding behandelingen en nam veel rust. Acceptatie was iets wat niet in mij op kwam.

Maar na een lange tijd was ik het wachten zat. Wat als ik nooit beter zou worden? Ik wilde niet nog jaren wachten terwijl er niets veranderde. Ik moest leren genieten van het leven precies zoals het nu is, met mijn hersenschudding klachten. Was en is dat makkelijk? Nee. Is het het waard? Zeker.

Iedereen zei dat ik met mijn hersenschudding op acceptatie moest focussen– maar ik wilde het niet

In de eerste twee jaar zeiden steeds meer mensen tegen me dat ik mijn nieuwe leven met deze beperkingen moest accepteren, in plaats van altijd maar te zoeken naar nieuwe behandelingen voor mijn hersenschudding.

Dat maakte me verdrietig en boos tegelijk. Het voelde alsof ze de hoop hadden opgegeven dat ik ooit beter zou worden. Ik voelde me steeds eenzamer en wilde er niks meer over horen. Ik focuste me alleen nog maar op het zoeken naar nieuwe therapieën en helemaal niet op accepteren.

Wat ik toen nog niet besefte, is dat hoop vasthouden en accepteren juist hand in hand kunnen gaan. Je hoeft niet te kiezen tussen hoop of acceptatie om verder te kunnen.

De eerste stap richting acceptatie

Op een dag voelde ik me zo slecht dat ik dacht: ik wil niet meer wachten tot ik beter word, want wat als ik nooit beter word? In het begin is het makkelijker om te “wachten”, omdat iedereen om je heen – inclusief jijzelf – denkt dat het maar een paar weken of maanden duurt.

Maar na een lange tijd (voor mij twee jaar) begon ik me aan te passen aan de nieuwe versie van mezelf. Ik vergat bijna hoe het voelde om me “normaal” te voelen. Ik wilde gewoon niet blijven wachten tot ik me weer voelde zoals vóór mijn ongeluk.

Lees ook mijn blog: Mijn 6 fasen van herstel.

Het besef dat ik nu wilde genieten van het leven, en niet pas later, was mijn eerste stap richting acceptatie. Acceptatie na een hersenschudding kost tijd, je kunt het niet afdwingen. We zitten allemaal op onze eigen reis, en voor de een is het makkelijker dan voor de ander, maar uiteindelijk komen we er allemaal.

Hieronder deel ik 7 dingen die mij hielpen op mijn weg naar acceptatie.

7 dingen die mij hielpen met acceptatie na het oplopen van een hersenschudding

1. Zeg tegen jezelf dat het tijdelijk is, en dat het oké is om nu rustiger aan te doen

Mensen zeggen vaak: “Maar dat weet je toch niet?” Klopt, dat weet ik niet. Maar ik weet ook niet wat er allemaal nog kan gebeuren, welke nieuwe hersenschudding behandelingen op mijn pad komen, en hoe wonderbaarlijk het brein werkt. We weten nog lang niet alles over hersenen en herstel. Dat geeft me hoop dat ik beter zal worden. Misschien duurt het lang, maar ondertussen is het oké om het rustiger aan te doen en te accepteren dat je niet meer alles kunt zoals vroeger. Dit gaf me meer rust.

2. Werk aan je mindset en positieve gedachten

Ik wilde mijn negatieve gedachten omzetten in positieve. Ik begon te focussen op helende affirmaties. Elke keer als een negatieve gedachte in mijn hoofd kwam, probeerde ik er een positieve gedachte tegenover te zetten.

3. Laat los wat je energie kost

Het kostte tijd om te ontdekken wat me energie gaf en wat me juist uitputte. Ik maakte een lijst van mensen met wie ik minder ging praten, omdat zij mijn hersenschudding klachten niet serieus namen of ik er niet open over kon zijn. Misschien paste ik vroeger goed bij die mensen, maar na mijn hersenschudding was ik veranderd en paste het niet meer. Ook keek ik naar activiteiten: tv kijken was vroeger ontspannend, maar kostte me nu energie. Die verving ik door luisteren naar een luisterboek met gesloten ogen. Sporten in de sportschool verving ik door wandelen of hardlopen in de natuur.

4. Laat alle emoties er zijn

Ik vocht lang tegen mijn emoties. Als ik verdrietig was, probeerde ik het te negeren. Was ik boos, accepteerde ik dat niet. Maar die gevoelens zijn normaal bij hersenletsel. Hoe meer je ze toelaat, hoe beter je ze kunt verwerken. Emoties onderdrukken werkt niet; ze komen later harder terug. Vooral in het begin probeerde ik “normaal” te doen, maar ik barstte vaak in tranen uit. Geloof me, dat gebeurde vaak, soms dagelijks.

5. Zoek steun bij mensen in dezelfde situatie en bij een psycholoog

Praten over je hersenschudding klachten, emoties en veranderingen kan heel helpend zijn. Het geeft nieuwe inzichten over hoe je met situaties en relaties omgaat. Ik heb veel geleerd door verhalen en tips van anderen te lezen.

• Zoek je lotgenoten? Neem een kijkje bij de community die ik gestart ben: The Concussion Community.

6. Forceer het herstelproces niet

Toen ik stopte met mezelf te pushen om sneller beter te worden, voelde ik me rustiger en leek mijn herstel te verbeteren. Je brein heeft rust nodig; haast hebben helpt niet. Wees geduldig met de hersenschudding hersteltijd.

7. Blijf bewegen

Bewegen kan het laatste zijn waar je zin in hebt als je veel last hebt van je hersenschudding, maar het helpt adrenaline te verbranden en maakt je gelukkiger door endorfines. Elke keer als ik stopte met bewegen, voelde ik me slechter. Ik begon met korte, rustige wandelingen. Zoals men zegt: “Beweging is medicijn.” Daar ben ik het helemaal mee eens.

Acceptatie kost tijd en geduld, je kunt het niet afdwingen. Hopelijk helpen deze tips jou om het iets makkelijker te maken. We komen er!

Join mijn gratis masterclass en ontdek de 2 unieke bewezen methoden om symptomen te verminderen met 50% binnen 3 maanden.

✅ Geverifieerd door een neurowetenschapper

✅ Makkelijk toepasbaar vanuit huis

✅ Met succes gebruikt door 1000+ mensen

❌ 90% van de mensen kent dit niet

>> Meld je hier gratis aan