_edited.png){kind=small}
In mei 2017 gebeurde er iets dat mijn leven voorgoed veranderde.
En zo ontdekte ik mijn missie:
Hulp bieden aan mensen die een hersenschudding hebben opgelopen, om de symptomen te overwinnen.
Ik heb een scooterongeluk gehad
Mijn naam is Silvie, ik ben 33 jaar en woon in Nederland. In mei 2017 raakte ik betrokken bij een scooterongeluk waarbij ik een hersenschudding en een whiplash opliep. Ik viel niet op mijn hoofd; ik was bij bewustzijn en dacht dat ik alleen mijn enkel had geblesseerd.
Ik dacht dat ik geluk had en ging naar huis, niet beseffend dat ik zojuist een nieuw leven was binnengestapt. De volgende dag voelde ik me heel vreemd, maar ik ging toch naar mijn werk. Ik wist niet wat er aan de hand was, aangezien ik niet op mijn hoofd was gevallen, dus ik vroeg me af wat het kon zijn. Ik werkte de volgende drie dagen ook door.
Ik kon me niet concentreren, maakte veel fouten, mijn ogen deden pijn van het computeren en ik voelde me zo overstuur, verward en verslagen. Ik begreep niet wat er aan de hand was. Wat gebeurde er met me?! Ik had het gevoel dat er iets mis was, maar ik kon niet precies aangeven wat.
Vrijdag ging ik vroeg naar huis en zei tegen mijn werkgever: "Maak je geen zorgen, ik ga dit weekend rusten en ben maandag weer terug." Diezelfde dag ging ik naar de dokter en hij schreef me een kalmerend middel voor.
Mijn symptomen werden erger
Het was ontspannend. Ik heb bijna twee dagen geslapen, maar mijn klachten verergerden. Dus ging ik maandag niet meer naar kantoor en vertelde ik mijn werkgever dat ik een extra week vrij wilde.
Op een avond gingen mijn huisgenoten en ik samen naar een verjaardagsfeestje, maar ik barstte plotseling in tranen uit voordat we vertrokken. Ze zeiden dat ik gewoon wat rust moest nemen en dat alles goed zou komen. Ik geloofde ze, ging naar bed en sliep urenlang. De week erna kon ik helemaal niets meer; zelfs normale dagelijkse activiteiten waren moeilijk voor me.
Mijn hoofd kon het niet aan en ik voelde me zo emotioneel zonder te weten waarom. Die extra week vrij werd uiteindelijk een maand, die vervolgens een half jaar werd, en dat half jaar duurde uiteindelijk een jaar.
Uiteindelijk, na dat jaar, ben ik nooit meer teruggegaan naar dat kantoor. Ik hield van mijn werk en de mensen daar. Ik ben altijd ambitieus en voelde me zo nutteloos als ik "niets" deed.
"De moeilijkste momenten bracht ik alleen door, terwijl iedereen geloofde dat het goed met me ging."
Mijn eerste jaar - ik wist niet wat er gebeurde
Het eerste jaar wist ik nog steeds niet wat er met me aan de hand was. Ik voelde me schuldig omdat ik mijn situatie op het werk niet kon uitleggen – niet alleen aan mijn collega's, maar ook aan iedereen om me heen, inclusief mezelf. Ik probeerde meestal te doen alsof er niets aan de hand was, maar van binnen voelde ik dat ALLES mis was.
Ik had moeite met slapen, kon me niet concentreren en voelde me constant overweldigd. Ik huilde veel zonder te weten waarom, voelde me zo moe, had een constante druk in mijn hoofd, kon niet lezen, kon geen schermen kijken, kon geen geluiden of licht verdragen, had last van kortademigheid, voelde druk op mijn borst en was extreem rusteloos. In die tijd was ik meestal alleen thuis.
Ik kon niet meer zoveel mensen zien als voorheen, omdat ik me in korte tijd overweldigd voelde. Ik kon niet autorijden, geen gebruik maken van het openbaar vervoer en zelfs niet fietsen. Het was lastig om dat in Amsterdam te doen, want het kan er zo druk zijn!
.jpg)
Na het eerste jaar
Het eerste jaar was een moeilijke tijd. Ik wist niet wat er met me aan de hand was. Ik vroeg me vaak af of ik zou herstellen, of dat überhaupt mogelijk was. Zou ik ooit beter worden?
Maar na een jaar voelde ik me nog steeds niet beter dan in het begin. Ik ging weer naar de dokter en die vertelde me dat ik een angststoornis had en me daarvoor naar een psycholoog wilde verwijzen.
Ik voelde me zo onbegrepen. Ik had geen psycholoog nodig; ik had iemand nodig die mijn symptomen kon genezen, zodat ik zonder ze kon leven en die problemen helemaal niet meer zou hebben!
Ik was zo geschokt dat ik mezelf afvroeg: "Blijf ik voor altijd leven?" Niemand kon die vragen beantwoorden, zelfs de artsen niet.
Niemand kon me vertellen wat ik moest doen om te herstellen. Moest ik rusten, of moest ik iets gaan doen? Moest ik sporten, of zou dat het juist erger maken? Ik voelde me zo verloren, niet wetende wat zou werken, en niemand kon het me vertellen.
Ik ben altijd een druk persoon geweest, ga naar feestjes, werk 5 of 6 dagen per week, ga 4 keer per week naar de sportschool en heb een druk sociaal leven. Ik was altijd wel ergens mee bezig. Na die dag veranderde mijn leven 180 graden.
Die dingen verdwenen. Het moeilijkste was de innerlijke strijd, omdat ik zo graag al die dingen wilde doen en mijn 'normale' leven terug wilde. Maar het lukte me niet – mijn hoofd en lichaam werkten gewoon niet mee. Ik kreeg te maken met zoveel tegenslagen omdat ik me zo gefrustreerd voelde en probeerde toch dingen, ook al wist ik van tevoren dat het niet zou lukken. De druk om 'normaal te doen' voor anderen brak me ook op.
Meer geleerd van anderen dan van mijn eigen arts
Uiteraard zocht ik mijn symptomen op via Google en kwam zo in contact met andere mensen die ook een hersenschudding hadden opgelopen.
Ik leerde meer van hen dan van mijn eigen arts. Ik voelde me eindelijk gesteund en het leidde me naar de juiste behandelingen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog niet helemaal genezen ben (ongeveer 80%), maar ik begon sindsdien wel wat veranderingen te merken. Veranderingen die ik de eerste twee jaar, toen ik helemaal alleen worstelde, niet voelde.
In de vier jaar sinds ik contact met anderen had opgenomen, kon die steungroep me maar tot op zekere hoogte helpen, en ik moest nog eens vier jaar lang googelen om experts te vinden die me konden helpen. Ik miste de juiste kennis van professionals.
Ik ben erachter gekomen dat veel anderen op deze reis met hetzelfde probleem worstelen, en dat wil ik niet!
Dus ik heb een community en een programma opgezet waarin...
​
​
Ik kon alle bronnen, de juiste kennis van experts en een gemeenschap samenbrengen om mensen die last hebben van postcommotioneel lijden te helpen hun symptomen sneller te verminderen.

Ik heb dit gemaakt omdat ik niet wil dat iemand zich zo verloren en eenzaam voelt als ik tijdens mijn reis. Ik voelde me altijd gestrest en gefrustreerd omdat ik niet wist wat ik moest doen om beter te worden.
De meeste artsen konden me niet helpen, en ik hoor dit van zoveel mensen met een hersenschudding. Ik wil niet dat je je verloren en vastgelopen voelt, want er zijn artsen die weten wat ze moeten doen.
Ik geloof dat symptomen kunnen verbeteren, dat dingen makkelijker kunnen worden, en dat mindset iets is dat je kunt leren. Acceptatie speelt ook een cruciale rol in je genezingsproces.
Deze community is er om u te helpen uw symptomen te verminderen en in contact te komen met professionals en anderen.
Ik hoop echt dat je de steun en hulp vindt die je nodig hebt binnen deze community. Laat het me gerust weten als je iets nodig hebt! Ik help je graag!
Love, Silvie
Veelgestelde vragen
Hoe lang duurde het voordat u zich beter begon te voelen?
In de eerste twee jaar na het ongeluk heb ik van alles geprobeerd om beter te worden. Ik voelde echter nauwelijks vooruitgang (ongeveer 10%). Ik was erg verdrietig en volledig de weg kwijt. Toen, in 2019, ging ik naar een kliniek voor hersenschuddingen, waar ik kennismaakte met twee onderzochte methoden die al veel mensen met een hersenschudding hebben geholpen. Omdat ik wil dat meer mensen deze methoden leren kennen (aangezien 75% van de mensen verbetering merkt), heb ik een gratis masterclass ontwikkeld. Je kunt je hier gratis aanmelden .
Hoe ging je om met de emotionele kant?
Luisteren naar podcasts en boeken over mindset, therapie en steun van anderen, en een dagboek bijhouden (schrijven hielp enorm). Benieuwd wat ik heb geschreven? In deze podcast van 6 minuten deel ik een kwetsbare pagina uit mijn dagboek, ongeveer 1,5 jaar na het ongeluk. Klik hier .
Wat heeft u daadwerkelijk het meeste geholpen bij uw herstel?
Omdat ik deze vraag zo vaak krijg, heb ik een gratis e-book voor iedereen geschreven, waarin ik de 7 dingen beschrijf die mij het meest geholpen hebben. Je kunt het gratis downloaden: Klik hier .
Hoe beschrijf je aan anderen hoe een hersenschudding voelt?
Het is soms onmogelijk om te beschrijven hoe het voelt om met hersenschuddingsymptomen om te gaan. Toch heb ik geprobeerd het uit te leggen in deze podcast van 7 minuten: Klik hier . Herken je jezelf erin?
Bent u inmiddels weer volledig hersteld?
Op dit moment voel ik me ongeveer 90% hersteld. Het enige symptoom dat ik nog steeds heb, is dat ik me sneller overprikkeld voel dan voorheen, en soms heb ik nog steeds last van schermtijd. Ik hoop dat ik 100% hersteld zal zijn, aangezien ik nog steeds vooruitgang boek. Wil je meer over mijn leven weten? Volg me dan op Instagram , waar ik meerdere keren per week tips, verhalen en een kijkje in mijn leven deel.
Bekijk deze video van 2 minuten (in het Engels) en zie hoe ik van een gevoel van volkomen "verloren" zijn overgestapt naar het helpen van anderen om hun symptomen te verminderen.
Benieuwd hoe ik je kan helpen?
Klik op de onderstaande knop om te lezen hoe ik je kan helpen om de symptomen van je hersenschudding te verminderen.